Dziś mija osiemdziesiąta rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. 19 kwietnia 1943 roku Żydzi rozpoczęli w Warszawie zbrojną walkę z Niemcami.
Był to największy zryw zbrojny społeczności żydowskiej w okupowanej przez hitlerowców Europie, a także pierwsze zbrojne powstanie miejskie przeciwko Niemcom.
We Włocławku również jak w wielu miastach funkcjonowało założone przez Niemców getto dla ludności żydowskiej. Natychmiast po wkroczeniu 14 września 1939 roku okupanta do Włocławka rozpoczęły się prześladowania ludności żydowskiej. Już w nocy z 25 na 26 września do więzienia przy ul. Wojska Polskiego we Włocławku trafiło ponad tysiąc Żydów. Pozostałym na wolności, nakazano noszenie na plecach żółtych naszywek w kształcie trójkąta oraz chodzenie po jezdni.
Włocławskie getto utworzono jesienią 1940 roku w najbiedniejszej dzielnicy naszego miasta, Rakutówek. Wysiedlono z niej około 600 Polaków a wtłoczono około 3 – 4 tysiące Żydów. Stłoczono ich w rozpadających się domach i budynkach gospodarczych. W połowie 1941 roku zaczęto wywozić Żydów z Włocławka do Poznania i Chodzieży, natomiast od września 1941 roku do getta w Łodzi. Bezpośrednio z Włocławka, a także z getta łódzkiego wywożono Żydów do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem, gdzie zagazowywano ich spalinami samochodowymi. Ostatnie transporty Żydów z Włocławka do obozu zagłady miały miejsce pod koniec kwietnia 1942 roku. Opustoszałe getto zostało przez Niemców spalone.
Dziś w miejscu byłego getta przy ul. Nowomiejskiej stoi obelisk stylizowany na macewę z dwujęzycznym napisem po polsku i hebrajsku, upamiętniający wszystkich pomordowanych Żydów Włocławka.
Więcej informacji znajdziecie w księgozbiorze regionalnym biblioteki. Zachęcamy do lektury.
