Tym razem prezentujemy Państwu Gruzję, kraj z historią wyboistą, niczym jego krajobraz. Zapewniamy również, że literatura tego kraju, zwłaszcza dla jej smakoszy, jest wyśmienita jak gruzińskie wino.
Aby wczuć się w liryczny klimat Gruzji, zacznijmy od poety i barda – Bułata Okudżawy (1924-1997). Jego ojciec był Gruzinem, matka zaś Ormianką. Sławę zyskał głównie za sprawą poezji śpiewanej, ale był również autorem licznych powieści historycznych. Pozostając w opozycji do ówczesnych władz sowieckich, bohaterami swoich utworów czynił jednostki zbuntowane, gotowe do poświęceń w imię wyznawanych wartości. Poezja Okudżawy nie jest łatwa, ale niezwykle bogata w treści, spowita piętnem życiowych doświadczeń, prowokująca do refleksji. Jeśli pragną Państwo poznać interesujące fakty z życia artysty, polecamy najnowszą biografię Okudżawy, autorstwa Dimitrija Bykowa.
Miłośnicy powieści wojennych oraz polskiej kinematografii z pewnością pamiętają sympatycznego kierowcę czołgu „Rudy 102” Grigorija, z pochodzenia Gruzina, który zarażał nas energią i optymizmem. To właśnie ten charakterystyczny gruziński humor cechuje utwory Nodara Dumbadze (1928-1984), prozaika, poetę i dramaturga. Polscy czytelnicy mogli zetknąć się z jego twórczością za pośrednictwem wydawanych przez PIW w latach 70. zbiorów opowiadań radzieckich. Bohaterem powieści pt. „Białe flagi” uczynił niewinnie skazanego, młodego człowieka, który swe przenikliwe, krytyczne spojrzenie rzuca na postawy i zachowania współwięźniów. Kwintesencją powieści jest naiwna wiara w tryumf dobra i sprawiedliwość, która ma doprowadzić do wyeliminowania ludzkich krzywd.
W opozycyjnym nastroju utrzymane są dzieła Tamaza Cziładze (1931-2018). Bohaterami jego powieści psychologiczno-obyczajowych są zwykle ludzie samotni, zagubieni, rozchwiani emocjonalnie, poszukujący sensu swojej egzystencji. Mimo, iż takie postawy nie napawają czytelnika ekscytacją, książki Cziładze intrygują pełną refleksji i napięcia psychologicznego fabułą, a przy tym nasycone są wyjątkowym, gruzińskim klimatem. Autor napisał ponadto liczne utwory poetyckie, jak również sztuki teatralne. Jego twórczość została doceniona licznymi nagrodami literackimi.
Prawdziwą gruzińską ucztę czytelniczą niewątpliwie zgotuje Państwu Nino Haratischwili (ur. 1983). Autorka młodego pokolenia, urodzona i wychowana w Tibilisi, a obecnie mieszkająca w Hamburgu, z zawodu jest reżyserką teatralną i filmową. W 2010 r. ukazała się jej debiutancka powieść pt. „Juja”. Absolutnym bestsellerem okazała się natomiast książka pt. „Ósme życie”. Haratischwili opisuje w niej historię ośmiu wyjątkowych osób, pochodzących z zamożnej gruzińskiej rodziny, po mistrzowsku wplatając ich losy w wielką, burzliwą i krwawą historię XX wieku. Za jej sprawą mamy okazję zderzyć się z bogatą faktografią największych konfliktów zbrojnych nowożytnego świata, narodzin i upadku komunizmu, reżimu sowieckiego oraz licznych wydarzeń dziejowych, pośrednio wpływających na realizację życiowych ambicji kolejnych pokoleń rodu Jaszich. Do najciemniejszych stron ludzkich poczynań, Nino Haratischwili odnosi się w najnowszej powieści pt. „Kotka i generał”. Fabuła osadzona jest w latach 90. XX wieku, na terenie Czeczenii, Rosji oraz współczesnych Niemiec. Autorka odważyła się podjąć, między innymi, autentyczny wątek gwałtu i morderstwa, dokonanego przez rosyjskich żołnierzy na młodej kobiecie podczas wojny czeczeńskiej.
Zamykając dzisiejszy post, przytoczmy popularne gruzińskie przyslowie: „Dobremu mówcy, potrzebny jest dobry słuchacz”, dlatego wszystkich naszych wspaniałych czytelników zachęcamy do lektury.
