Niedziela Wielkanocna

Wielka Niedziela to najważniejsze święto chrześcijańskie, upamiętniające Zmartwychwstanie Chrystusa.

Ogłoszenie Zmartwychwstania Pańskiego następuje już podczas sobotniej, wieczornej liturgii Wigilii Paschalnej. Wówczas, zwyczajowo chłopcy roznosili dobrą nowinę z kościoła na okolicę, chodząc w nocy od domu do domu z bębenkami i krzycząc. Rano natomiast powtarzano piątkowy obrzęd obmycia się w bieżącej wodzie, dla zapewnienia sobie zdrowia i urody.

W niedzielę o świcie, do dnia dzisiejszego, odprawiane jest uroczyste nabożeństwo, zwane rezurekcją (łac. resurrectio – zmartwychwstanie). Ważnym jego elementem jest procesja, której towarzyszy bicie dzwonów i śpiewanie triumfalnych pieśni.

Po nabożeństwie wszyscy udają się na śniadanie. Dawniej, gdy przestrzeganie postów nakazanych było szeroko praktykowane, wielkanocne śniadanie było szczególne obfite i wyczekiwane. Wśród spożywanych posiłków królowały głównie potrawy mięsne. Posiłek rozpoczynało się od podzielenia się święconką i składania życzeń.

Popularna do dziś jest zabawa, tzw. „wybitka”, polegająca na zderzaniu jaj ugotowanych na twardo. Wygrywa ten, kogo jajko pozostanie niestłuczone. Wśród ciast pieczonych na Wielkanoc, na Kujawach obowiązkowa była tradycyjna baba drożdżowa, tzw. „kujawiok”.

Niedziela Wielkanocna była zasłużonym dniem odpoczynku dla wszystkich, a zwłaszcza dla gospodyń, które od kilku dni przygotowywały dom na święta. Nie gotowano obiadu, co więcej, obowiązywał zakaz wykonywania wszelkich czynności codziennych.