Długie zimowe wieczory to okazja do rozwijania lub znalezienia nowego hobby. Twórcze spędzanie wolnego czasu może przynieść wiele korzyści. Nie bez powodu osoby, które poświęcają swój czas na pasje, lepiej radzą sobie ze stresem i przygnębieniem.
Nasza propozycja na ciekawe spędzenie tego czasu, to … pisanie dziennika lub pamiętnika. Przyznacie, że to świetny sposób na utrwalenie własnych wspomnień i cenna pamiątka, do której będziemy wracać z łezką w oku.
Czy dziennik i pamiętnik to ten sam gatunek literacki? Otóż nie.
Pamiętnik to relacja o wydarzeniach, w których autor brał udział lub był ich świadkiem. Pisany jest z perspektywy czasu, subiektywnie, często autor kreuje w nim własny wizerunek. Pamiętniki znane są od starożytności. Staropolskie, przekazywały wiedzę o przodkach i tradycjach rodzinnych. Renesansowe i barokowe to często bardzo rozbudowane dzieła, stanowiące kopalnię wiedzy historycznej. Wystarczy wspomnieć tu fundamentalne dzieło mistrza gatunku, „Pamiętniki” J.Ch. Paska, który opisując własne przygody, stworzył doskonały obraz XVII-wiecznego szlachcica – sarmaty. Pamiętniki pisali również: król Stanisław August Poniatowski, którego zapiski są wyjątkowe z uwagi chociażby na fakt, że władcy raczej rzadko zapisywali swoje wspomnienia, a panowanie króla Stanisława naznaczone jest dramatem państwa i osobistą tragedią. W późniejszym okresie powstało wiele powieści pisanych w formie pamiętnika.
Wyróżnia się tu znany wszystkim „Pamiętnik z powstania warszawskiego” M. Białoszewskiego. Godnym polecenia jest też „Pamiętnik” Henryka Grynberga- pasjonująca wędrówka po tematach i wątkach: od dzieciństwa autora, przez jego pracę w warszawskim Teatrze Żydowskim, aż po występy w USA.
Szczególne miejsce w historii pamiętnika, jako gatunku literackiego, zapewniła sobie Anne Frank. 13-letnia żydowska dziewczynka, ukrywająca się podczas II wojny światowej wraz z rodzicami w Amsterdamie. Nie znajdziemy tam wartkiej akcji, jest natomiast bogactwo wiedzy historycznej przewyższającej niejeden podręcznik.Nie sposób pominąć przy tej okazji pamiętników wielkich artystów, a wśród nich, cieszących się dużym powodzeniem wspomnień: Patti Smith, Isadory Duncan, Kirka Douglasa, Chucka Norrisa czy Charlesa Chaplina.
Na uwagę zasługują również pamiętniki polityków, np. Margaret Thatcher, Zbigniewa Brzezińskiego, które mogą być kopalnią wiedzy historycznej.
Wspomnienia osób, których los nie oszczędzał zawsze wywołują fale współczucia, zwłaszcza maltretowanych i wykorzystywanych, znajdziemy je w serii pt. „Pisane przez życie”.
Dziennik przybiera charakter rejestrowania codziennych wydarzeń. Są to bieżące zapiski sporządzane dla własnych potrzeb lub w charakterze twórczości literackiej. Kolejne wpisy nie muszą być ze sobą powiązane tematycznie. To po prostu relacja, liryczne zapiski uczuć, forma refleksji. Główną cechą dziennika jest chronologia. I to zasadnicza różnica między pamiętnikiem a dziennikiem.
Pierwszym autorem, który opublikował swój dziennik był André Gide.
Dzienniki pisali również: Faustyna Kowalska, Stefan Żeromski, Gustaw Heling-Grudziński, Albert Camus, Leopold Tyrmand, Salvador Dali i wielu innych.
Jeśli nie czujecie się na siłach, żeby pisać własny pamiętnik lub dziennik, chociaż zapewniamy, że warto, to zawsze zapraszamy do Wypożyczalni przy Placu Staszica 1 po dzieła sztuki pamiętnikarskiej, stworzone przez któregoś z wybitnych artystów.
