Z kart historii Włocławka
Dziś mija 170. rocznica urodzin Ludwika Teodora Bauera, włocławskiego przemysłowca, burmistrza miasta Włocławka, działacza społecznego.
W 1878 r. założył we Włocławku fabrykę wódek przy ul. Brzeskiej 1, gdzie produkował słodkie wódki, likiery i rum. Zatrudniał w tym czasie od 7 do 8 osób. W późniejszym czasie założył drugi zakład – rektyfikacji spirytusu i prowadził również skład rosyjskiego koniaku. W 1911 r. sprzedał zakład swojemu starszemu bratu Emilowi.
Ludwik Bauer przez całe swoje życie czynnie uczestniczył we wszystkich przedsięwzięciach, które przyczyniały się do rozwoju gospodarczego i społecznego miasta. Był współzałożycielem w 1897 r. Włocławskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu, którego głównym celem było gromadzenie i wspieranie rozwoju rodzimego handlu. Pełnił funkcję prezesa zarządu w tejże instytucji jak również prezesa w późniejszym Banku Kujawskim powstałym
z przekształcenia ww. Towarzystwa.
Przewodniczył Komitetowi Obywatelskiemu powołanemu przez mieszkańców dla zorganizowania szkoły średniej, kształcącej kadry dla rozwijającego się przemysłu. Stanął na czele Rady Opiekuńczej, która w bardzo krótkim czasie zgromadziła niezbędne fundusze do wybudowania budynku szkoły. Komitet nabył obszerny plac na przedmieściu Włocławka przy ul. Gęsiej 6 (obecnie Mickiewicza) gdzie w ciągu roku wystawiono budynek szkoły. Obecnie budynek jest siedzibą I Liceum Ogólnokształcącego im. Ziemi Kujawskiej.
Wraz z żoną Adelą wspomagał towarzystwa dobroczynności, szkoły, przytułki, fundował stypendia dla niezamożnej młodzieży. Czynnie uczestniczył w życiu Gminy Ewangelicko-Augsburskiej we Włocławku.
Po wybuchu I wojny światowej, władze niemieckie powołały Ludwika Bauera na stanowisko nadburmistrza miasta Włocławka, wprawdzie po niespełna roku powołano na to stanowisko Niemca kpt. Kurta Fredricha, ale dla zyskania przychylności ludności miasta, władze niemieckie wydały w 1915 r. Ordynację, na podstawie której powołano we Włocławku korporację radnych miejskich, przekształconą później w Radę Miasta, na której czele stanął Ludwik Bauer. Mimo działań wojennych i sprzeciwu burmistrzów niemieckich, w mieście kontynuowane były prace przy budowie sieci kanalizacji rozpoczęte w 1912 r. Rozpoczęto również budowę pierwszej elektrowni miejskiej przy ul. Biskupiej.
W 1917 r. w dowód uznania za zaangażowanie w życie miasta radni nadali Ludwikowi Bauerowi tytuł „Honorowego Obywatela Miasta”.
W lutym 1918 roku Ludwik Bauer ponownie objął stanowisko nadburmistrza, ale w listopadzie z powodu złego stanu zdrowia zrezygnował z urzędu.
Za całokształt działalności publicznej w 1925 r. został odznaczony Orderem Polonia Restituta.
Jedna z włocławskich ulic jest nazwana jego imieniem.
Zmarł 7 września 1927 roku i pochowany został na włocławskim cmentarzu.
