Komedia to jeden z trzech gatunków dramatu, znany od starożytności. Cechuje ją pogodny nastrój, szybka akcja, komizm i szczęśliwe zakończenie. Starożytny rodowód komedii pozwala nam obserwować jej ewolucję jako gatunku. Wiele z cech komedii antycznej przetrwało w jej nowożytnym wydaniu: brak narratora, podmiotu lirycznego, obiektywizacja świata przedstawionego, centralna rola akcji.Charakterystyka postaci dokonuje się poprzez ich działanie. Podzielona na role całość, zbudowana jest z dialogów.
Wiek XVI i XVII to czas kształtowania się komedii nowożytnej. Duży wpływ odegrały tutaj dwa rodzaje gatunku: komedia klasycyzująca, podejmująca głownie tematykę obyczajową (np. „Skąpiec” Moliera) oraz komedia romantyczna, zawierająca elementy liryczne i fantastyczne.
Wybitnym przedstawicielem tej formy jest angielski poeta i dramaturg William Shakespeare. Jest on twórcą wielu komedii, m.in.:
?"Jak Wam się podoba",
?"Komedia omyłek"
?"Wesołe żony Windsoru"
?"Sen nocy letniej"
?"Wiele hałasu o nic"
?"Poskromienie złośnicy"
?"Burza"Na przestrzeni wieków doczekała się wielu odmian. Powstały komedie intrygi, charakterów, polityczne, czy obyczajowe.
Najbardziej znane w Polsce komedie to:
„Świętoszek” Moliera – obnażający hipokryzję religijną.
„Moralność Pani Dulskiej”- Gabrieli Zapolskiej – właściwie tragifarsa kołtuńska – krytykuje styl życia stereotypowego, pełnego obłudy i podwójnej moralności, mieszczaństwa polskiego.
„Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca” Aleksandra Fredry – uwypukla absurdalne zachowanie głównych bohaterów,
„Zemsta” – Aleksandra Fredry – ukazuje sarmackie cechy szlachty polskiej: dwulicowość, porywczość, brak kompromisów.
Wśród współczesnych autorów książek o tematyce komediowej, najchętniej czytane są książki Alka Rogozińskiego, Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, Nataszy Sochy i Natalii Rudnickiej. Starsi czytelnicy chętnie sięgają po książki niekwestionowanej królowej komedii kryminalnej, Joanny Chmielewskiej.
