140. lat temu urodził się Ludwik August Lucjan Orpiszewski (Ludwik II) herbu Junosza, właściciel dóbr Kłóbka (powiat włocławski), doktor filozofii, działacz gospodarczy i społeczny.
Ludwik był synem Stanisława Józefa Wojciecha (1846-1905), trzeciego z kolei właściciela Kłóbki. Będąc dzieckiem uchodził w rodzinie za pupila siostry swojej babki, Marii Orpiszewskiej z domu Wodzińskiej, muzy Fryderyka Chopina i Juliusza Słowackiego.
Ludwik po edukacji domowej, uczył się w warszawskim gimnazjum, a po maturze na uniwersytetach w Krakowie, Wrocławiu i Getyndze.Po powrocie do kraju przejął po ojcu majątek w Kłóbce, kładąc nacisk na jego unowocześnienie. Prowadził tu hodowlę koni czystej krwi oraz propagował nowoczesne metody uprawy roli. Angażował się w działalność lokalnych stowarzyszeń rolniczych, przyczyniając się do powstania między innymi: maślarni, kasy pożyczkowej i spółdzielni rolniczo-handlowej w Czerniewicach, rzeźni eksportującej towar do Anglii, krochmalni w Borzymiu, cukrowni w Choceniu. Z jego inicjatywy w 1920 r. Zostało powołane Centralne Przedstawicielstwo Zrzeszonych Plantatorów Buraka Cukrowego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Orpiszewski pełnił funkcję kierownika wydziału aprowizacji we Włocławku. W tym samym okresie został wybrany do władz powiatu włocławskiego. Sprawował też liczne funkcje społeczne w samej Kłóbce m. in. prezesa ochotniczej straży pożarnej, członka samorządu gminnego, reprezentanta gminy do Sejmiku Powiatu Włocławskiego i wiele innych.
Jako wysokiej klasy specjalista do spraw hodowli koni, od 1934 roku do wybuchu II wojny światowej był dyrektorem stadniny koni pełnej krwi u księżnej Ludwiki Czartoryskiej w Krasnem. Na czas okupacji niemieckiej uciekł z rodziną do Warszawy i pracował w biurze księżnej Czartoryskiej.
Po wojnie, nie mogąc wrócić do rodzinnej Kłóbki, wyjechał do pracy na ziemie odzyskane, organizując tam Państwowe Nieruchomości Ziemskie, późniejsze PGR-y. Tą profesją, w różnych miejscowościach trudnił się do emerytury.
Orpiszewski był dwukrotnie żonaty. Pierwszy związek małżeński zawarł z Joanną (Janiną) z Mielęckich, a po jej śmierci ożenił się z Antoniną Marią. Wraz z drugą żoną od 1957 roku mieszkał u syna Bohdana w Lubaniu Śląskim, gdzie zmarł 8 lipca 1971 roku. Oboje małżonkowie pochowani są w rodzinnym grobowcu Orpiszewskich w Kłóbce.
Dwór Orpiszewskich w Kłóbce wraz z zabytkowym parkiem w 2010 roku zakupiło Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.
W naszym księgozbiorze znajdziecie liczne publikacje dotyczące dziejów dóbr ziemskich w Kłóbce, jak i historii rodziny Orpiszewskich: https://tiny.pl/wmtvm
Zapraszamy.