ALFRED SZKLARSKI (21.01.1912 – 09.04.1992)
Dziś przypada 30. rocznica śmierci Alfreda Szklarskiego, autora między innymi cyklu powieści dla młodzieży o przygodach Tomka Wilmowskiego.
Pisarz urodził się w Chicago w Stanach Zjednoczonych, gdzie z przyczyn politycznych wyemigrował jego ojciec. Jako szesnastolatek przeprowadził się z rodziną do Włocławka, rodzinnego miasta swojej matki, gdzie kontynuował naukę. Mieszkał tu w latach 1928–1932, by następnie przenieść się do Warszawy. Tam rozpoczął studia na Wydziale Konsularno–Dyplomatycznym Akademii Nauk Politycznych. Wybuch II wojny światowej przerwał rozwój jego dyplomatycznej kariery. W czasie wojny pozostał w stolicy, brał udział w powstaniu warszawskim pod pseudonimem „szklarz”. Po wojnie przeprowadził się na stałe do Katowic.
Twórczość pisarską Szklarski rozpoczął w 1939 r. powieściami dla dorosłych, publikowanymi na łamach polskojęzycznych gazet, wydawanych przez okupanta. Ten epizod pisarski, już po wojnie, kosztował go wyrok ośmiu lat więzienia, z czego odbył połowę. W 1951 jego utwory, głównie sensacyjne, pisane pod pseudonimem Alfred Bronowski zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą. W latach siedemdziesiątych ukazała się trylogia indiańska, pt. „Złoto Gór Czarnych”, którą Szklarski napisał wspólnie z żoną Krystyną.
Pierwszą powieść o Tomku Wilmowskim, pt. „Tomek w tarapatach”, pisarz wydał już w 1948 roku pod pseudonimem Fred Garland. Jej popularność zachęciła Szklarskiego do dalszego pisania i wydawania już pod własnym nazwiskiem. W latach 1954–1977 pracował jako redaktor w katowickim wydawnictwie „Śląsk”, które od 1957 roku publikowało kolejne części cyklu, obejmującego dziewięć książek. Nad ostatnią z nich pracował do śmierci. Została ukończona przez przyjaciela pisarza, księdza Adama Zelgę i wydana w 1994 roku.
Alfred Szklarski był laureatem wielu nagród literackich i odznaczeń, między innymi „Orle Pióro” i „Order Uśmiechu”.
